با پیشرفت صنایع آلودگی های ناشی از فرایند هایی صنعتی روز به روز در حال افزایش است. بطوریکه نیمی از جمعیت جهان در مشاغل مختلف در معرض طیف وسیعی از آلاینده های محیط کار می باشند. این امر باعث می شود در طول زمان بیماری های ناشی از کار (بیماری های شغلی)در بین جامعه کارگری افزایش پیدا کند. سنجش آلاینده های محیط کار می تواند در این راستا ادله ای بر وجود یا عدم وجود این عوامل زیان آور محیط کار در صنایع باشد. چنانچه طبق تبصره 1 ماده 196 قانون کار، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران مسئول برنامه ریزی، کنترل، ارزشیابی و بازرسی در زمینه بهداشت کار بوده و موظف است اقدامات لازم را در این زمینه به عمل آورد. در همین راستا طبق بخشنامه شماره 8321 مورخ 1382/5/8 صادره از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ایران کارگاه ها موظفند حداقل سالیانه یکبار نسبت به عوامل زیان آور محیط کار خود اقدام نمایند. لازم به ذکر است طبق بخشنامه مذکور زمان انجام آلاینده سنجی قبل از شروع معاینات دوره ای می باشد.
عوامل زیان آور محیط کار به صورت زیر دسته بندی می شود:
1- عوامل زیان آور شیمیایی محیط کار : شامل گاز ها وبخارات، گردوغبار، حلال ها، فیوم ها و میست ها و …
2-عوامل زیان آور فیزیکی محیط کار : شامل صدا، روشنایی، ارتعاش، پرتوهای غیر یونیزان، پرتو های یونیزان، تنش های حرارتی
3-عوامل زیان آور ارگونومیک : شامل عدم تناسب ایستگاه های کاری با کارگر، هل دادن نامناسب، کشیدن نامناسب، خم شدن، حمل بار، ایستادن و نشستن های طولانی مدت و …
4- عوامل زیان آور بیولوژیک : شامل ویروس ها، قارچ ها، باکتری ها و …
5 عوامل زیان آور سایکولوژیک (روانشناختی) : شامل نوبت کاری ها، عدم ترفیع کاری و …
نظرات کاربران
اولین کسی باشید که دیدگاهی می نویسد “آلاینده سنجی بهداشت حرفه ای” لغو پاسخ
نظرات کاربران